In Fit the Fishes maakt elke speler zijn eigen aquarium, vol met vissen, voedsel en algen.
Wie dit het beste doet, wint. Maar natuurlijk is het ook gewoon heel leuk om een mooi aquarium te vullen en in te kleuren.
Fit the Fishes is een roll-and-write (of eigenlijk; roll-and-draw) voor kinderen vanaf 4 jaar.
Wat wij van Fit the Fishes vinden? Dat lees je in deze review.
Deze review wil ik het hebben over Scout. Ook in een schattig doosje en super makkelijk mee te nemen. Een kaartspelletje voor 2 tot 5 spelers, niet moeilijk om te leren en duurt ongeveer 20 minuten.
Plots verschenen er nieuwe continenten in Navoria, maar wie neemt de zware taak op zich om deze nieuwe continenten te verkennen?
Jij? Ja, jij!
Verken het kleurrijke Navoria in een prachtig spel met mooie, hoogwaardige componenten.
Je gaat als moedige avonturier op tocht door de nieuwe continenten van Navoria. Je ontmoet orks, mensen, sprites en beesten met verschillende beroepen (handelaars, soldaten, bouwers, ambachtslieden en avonturiers). Je gaat op stap, bouwt nederzettingen en drijft handel met de onbekende gebieden om zo als meest gelauwerde ontdekkingsreiziger verslag uit te brengen.
De herfst is in het land, waarbij de bladeren en de herfstbloemen het bos kleur geven. In Fall laat je een herfst-ecosysteem met planten en dieren groeien. Kan jij de meeste punten scoren in dit schilderachtige ecosysteem? Dan win je Fall!
Een koraalrif is een ecosysteem van rifbouwende bloemdieren. Zo noemt Wikipedia dat. Wat een prachtige woorden zijn dat eigenlijk, “rifbouwende bloemdieren”. Je waant je meteen in een sprookje. En ook de doos van Lumicora belooft een vormgevingsfestijn omdat precies deze riffen als ware een prachtig veldboeket op je af komt. Omdat het koraalrif op zich geen nieuw thema is in spellenwereld stelde ik mij echter toch wel in op een abstract tegelleg-spel, omdat het modulaire/ blokjes karakter van deze bloemdiertjes zich nou eenmaal goed leent voor het bouwen van een eigen rif, zo bewijzen collega-spellen met soortgelijk thema. Gelukkig ben ik niet vies van abstracte puzzels, waarbij je door middel van draften van tegels je eigen wereld mag bouwen. De vraag is dan alleen: Is deze markt niet al verzadigd? Is dit niet gewoon wat we al hebben? En blijft het spel overeind zonder de thematische en vormgeving technische verwachtingen van de prachtige naam en doos waar te maken? Ik probeerde het uit.
In het jaar 2075 draait het niet meer om leuke kattenvideo’s, maar hebben de katten de wereld overgenomen. Blijkbaar is dat nog niet genoeg en willen ze ook alle andere planeten en manen veroveren. Als je Celestia leuk vindt dan vind je dit spel ook leuk. Dus hou jij van een semi-coöperatief spel met een behoorlijk haarbal- en ruimtethema, dan is dit je spel!
In (Don’t mess with) Cthulhu krijgt Iedereen een geheime rol. Dit kan een detective zijn of een cultist. Dit gebeurt door middel van een paar tegels die geschud worden en uitgedeeld worden in het begin van het spel. Dan kijkt ieder op zijn geheime tegel en weet welke rol hij/zij heeft. Er zitten bij 6 spelers bijvoorbeeld 2 cultisten in en 4 detectives.
Soms kan een spel je enorm verrassen. Dat je er langs loopt en denkt: “jeetje, wat kinderachtig”. Of: “Zal wel weinig om t lijf hebben”. Vroeder speelde ik een spel dan gewoon niet. Ik vertrouwde blind op mijn eigen vooringenomenheid. Echter, de laatste jaren speelde ik “per ongeluk” bij anderen toch wat van dat soort spellen en tikte mezelf daarna hevig op mijn eigen vingers. Had ik het toch mooi mis. Ik probeer nu dus met een open mind elk spel in te gaan. Dat lukt niet altijd.
Bij The builders of Sylvan Dale ging dat bijna weer mis. Bijna gaf ik het spel geen kans omdat ik dacht dat het teveel om de gimmick van het bouwen zou draaien en te weinig om daadwerkelijk een goed spel. Boy, was I wrong. Want dit strategische bouwspel waarin we in het bos een door het noodlot getroffen open plek gaan renoveren zodat de originele Creatures er weer hun intrek kunnen nemen, bleek mijn hart zeer te kunnen bekoren. En zo wordt deze review dus vooral een promo-praatje voor dit spel en een pleidooi voor het vaker proberen van spellen die eigenlijk op het oog de ballotage niet door waren gekomen. Misschien word je dan wel net zo positief verrast als ik.
In Point City moeten de spelers middelen verzamelen om een stad te bouwen. Of je nou met 2 of met 4 spelers speelt, je hebt altijd 17 beurten om je stad te bouwen en daarmee zoveel mogelijk punten binnen te halen. Ook in dit spel, wie de meeste punten heeft, heeft gewonnen.
In het dobbelspel Ramen Extreme probeer je de beste kom ramen te maken. Werp je dobbelstenen, koop de ingrediënten, voltooi de bestellingen en verdien de meeste punten voor de overwinning.
Maar let op! De extreem hete pepers kunnen roet in het eten gooien!
Wat vinden wij van Ramen Extreme? Lees het in deze review.
Uit een bètafamilie komend, waar ik juist de enige echte alfa ben, is het eigenlijk best grappig dat ik nu Genotype ga reviewen. Ineens houd ik me bezig met de Mendeliaanse overerving, ofwel, de biologische overerfbaarheid van een eigenschap op basis van een enkel gen. De Moravisch-Oostenrijkse monnik Mendel beschreef deze theorie al in de 19e eeuw, maar raakte in de vergetelheid. Zijn onderzoeken werden begin 20e eeuw opnieuw ontdekt en vormen de basis van de hedendaagse gentheorieën. En nu dus ook van deze worker placement van Happy Meeple Games: Genotype. En hoewel ik vroeger geen fan was van bètavakken, ben ik dat wel van Genotype!
In het partyspel P for Pizza moet je snel denken.
Associeer zo snel mogelijk en verzamel pizzapunten.
Wie als eerste een volledige pizza weet te vormen met zijn pizzapunten, wint.
Wat vinden wij van P for Pizza? Lees het in deze review.
