Het Rijksmuseum in Amsterdam heeft begin van de 21e eeuw een immense verbouwing ondergaan. De verbouwing heeft zo’n 11 jaar geduurd en “slechts” € 369,86 miljoen gekost. In 2013 gingen ze met vier jaar vertraging eindelijk open. De kranten stonden bol van artikelen over hoeveel geld het had gekost, en hoeveel méér het had gekost. Er werd schande over gesproken. Want langer dicht betekent ook langer geen inkomsten.
Ondertussen dacht ik alleen maar: hoe werkt dat als een museum dicht gaat? Waar gaan al de schilderijen dan héén. Waar laat zo’n museum dat? En hoe richt je dat in hemelsnaam weer in? Al die schilderijen moeten ook weer terug op hun plek. En dan mag het Rijksmuseum nog blij zijn dat ze niet de proporties aanneemt van het Louvre in Parijs of de Hermitage in St. Petersburg. Je moet het maar kunnen. Wat een gepuzzel! Dat laatste moet Mitch Wallace ook gedacht hebben. Want zeg je gepuzzel, dan zeg je “hallo nieuw bordspel!”. En Art Society was geboren.