Cat and the Tower

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl

Toen Toto te horen kreeg dat hun moeder de wereld der levenden verlaten had en een ster aan de hemel geworden was, gingen Toto en zijn kattenvrienden op weg naar de top van de scheve toren, in de hoop haar weer te zien.
Cat and the Tower is een coöperatief spel waarbij je helpt om Toto zo hoog mogelijk op de toren te krijgen, in de hoop dat hij zijn moeder daar weer ziet.
Cat and the Tower is een spel voor de hele familie en kan zowel solo als met meerdere spelers gespeeld worden. Wat wij ervan vinden? Dat lees je in deze review.

Cat and the Tower – Een eerste indruk

“Wacht even mama, ik kom eraan!” zei Toto, de zwarte kat, terwijl hij naar de scheve toren voor hem rende. De inleiding van Cat and the Tower. Misschien niet de meest gezellige inleiding, maar wel een hele mooie. En dat mooie? Dat komt, wat mij betreft, terug in het hele spel. Het doosje is relatief klein, maar er zit ontzettend veel in. Ik ben gecharmeerd van de katten-meeples, maar ook het artwork op de muren en vloeren.
Ik ben in eerste instantie wel wat overweldigd door de grote hoeveelheid Japanse tekens op de kaarten. Ik ben bang dat ik veel moet gaan lezen of vertalen. Gelukkig is er een Engelse ‘bijsluiter’ met de vertalingen.
Het lezen van de spelregels is snel gedaan. Wat blijkt? Het is eigenlijk een heel simpel spel, qua regels dan. We kunnen snel beginnen.

Hoe wordt het gespeeld?

Het doel van Cat and the Tower is om Toto (in eerste instantie) bovenop de toren te krijgen, die 10 verdiepingen hoog moet zijn. Maar die toren moet nog gebouwd worden. Je begint het spel met één vloertegel waarop Toto staat.
Op tafel liggen continu 2 opdrachtkaarten en 2 doelkaarten. Elke beurt kiest de speler één van de twee opdrachtkaarten om uit te voeren. Veel kaarten bevatten de opdracht om 2 muuronderdelen en een vloer te plaatsen (er zijn verschillende soorten muren, die variëren in moeilijkheid). Maar er zijn ook opdrachtkaarten waarbij je één of meerdere poezen op de toren mag plaatsen.
Na het voltooien van de opdrachtkaart wordt deze uit het spel verwijderd en wordt er gecontroleerd of één van de doelen voltooid is. Deze doelen gaan altijd over de poezenvrienden. En hierbij is het belangrijk te weten dat de poezenvrienden zich altijd moeten bevinden op de vloer boven Toto om het doel te behalen. Voorbeelden van die doelen zijn bijvoorbeeld; 2 poezen van dezelfde kleur moeten elkaar aanraken. (én zich dus bevinden op de vloer boven Toto).
Wanneer een doel behaald is mag Toto naar boven klimmen. Hoeveel etages staat aangegeven op de doelkaart.

Wat vinden we van Cat and the Tower?

Wat zal ik zeggen? Mijn eerste gevoel bij dit spel is; Simpel, makkelijk, niet per se vernieuwend, maar wel leuk. En dat gevoel is eigenlijk na het spelen niet weggegaan. Het idee is simpel, de regels zijn dat ook. Het voelt als een spel dat je eerder speelde, maar dan net anders. Ondanks dat vind ik het wel een heel leuk spel.
Normaal gesproken vorm ik eerst een mening, probeer ik die te onderbouwen en bedenk er dan een cijfer bij. In dit geval wist ik eigenlijk meteen: Leuk spel. Deze verdient een 7,5. Maar goed, ik schrijf natuurlijk een review. Dus waarom verdient deze nou een 7,5? Iets van een onderbouwing is wel de bedoeling. Het voelt alsof je dit spel kent, want het is relatief simpel en doet eigenlijk denken aan het bouwen van een kaartenhuis. En als fervent kinderspellen-speler heb ik inmiddels ook wel wat variaties gezien waarbij je torens moet bouwen. Maar geen van allen heeft wat Cat and the Tower heeft; een puzzel-aspect. Wat dat betreft is het dus echt geen kinderspel. Je ‘moet’ goed kijken welke opdrachtkaart je speelt en waar je (indien mogelijk) de poezenvrienden moet plaatsen om doelen te behalen. Ook de verschillende muren met verschillende moeilijkheid zorgen ervoor dat het niet ‘gewoon’ een toren bouwen is. Het geheel is absoluut niet simpel en daarom is het zeker geen kinderspel. Op de doos staat 6+. Omdat Cat and the Tower coöperatief is, kun je het wel met jongere kinderen spelen, maar wel echt samen, want simpel is het absoluut niet.
Het artwork is ontzettend passend en compleet. Het is niet iedereens stijl, maar het klopt zeker en is mooi uitgewerkt.
Een klein puntje van kritiek is de grote hoeveelheid aan (Japanse) tekst. Ik vond dit persoonlijk erg overweldigend. Er staat best veel tekst op de kaarten en aangezien ik geen Japans lees, voelde dat ‘moeilijk’. Maar na het spelen bleek die tekst helemaal niet nodig te zijn. De iconografie is op zichzelf echt al duidelijk genoeg. De eventuele extra toelichting van de kaartjes, zoals nu bijgevoegd in de Engelse bijsluiter, kan uitkomst bieden, maar is mijns inziens niet eens echt nodig.

Solo-modus

Cat is the Tower heeft ook een solo-modus. Of nou ja, eigenlijk is er geen verschil met het reguliere spel. Het reguliere spel is coöperatief; je probeert samen Toto op de 10de verdieping te krijgen. In de Solo-modus probeer je precies datzelfde, maar dan in je eentje.
Solo is Cat and the Tower ook gewoon heel leuk.

When Toto heard that their mother had left the world of the living and become a star in the sky, Toto and his cat friends set off for the top of the leaning tower, hoping to see her again.

Cat and the Tower is a cooperative game in which you help Toto climb as high as possible up the tower, hoping that he will see his mother again.
Cat and the Tower is a game for the whole family and can be played solo or with multiple players. What do we think of it? You can read that in this review.
Cat and the Tower – A first impression

“Wait a minute, Mom, I’m coming!” said Toto, the black cat, as he ran toward the leaning tower in front of him. The introduction to Cat and the Tower. Perhaps not the most cheerful introduction, but a very beautiful one. And that beauty? In my opinion, it is reflected throughout the game. The box is relatively small, but it contains a lot. I am charmed by the cat meeples, but also by the artwork on the walls and floors.
At first, I am a little overwhelmed by the large number of Japanese characters on the cards. I am afraid I will have to read or translate a lot. Fortunately, there is an English ‘leaflet’ with the translations.
Reading the rules is quick. And what do we find? It’s actually a very simple game, in terms of rules. We can start quickly.

How is it played?

The goal of Cat and the Tower is to get Toto (initially) to the top of the tower, which must be 10 stories high. But that tower still needs to be built. You start the game with one floor tile with Toto standing on it.
There are always two task cards and two goal cards on the table. Each turn, the player chooses one of the two task cards to carry out. Many cards contain the task of placing two wall pieces and a floor (there are different types of walls, which vary in difficulty). But there are also task cards where you can place one or more cats on the tower.
After completing the task card, it is removed from the game and you check whether one of the goals has been achieved. These goals always involve the cat friends. It is important to note that the cat friends must always be on the floor above Toto in order to achieve the goal. Examples of these goals are: 2 cats of the same color must touch each other. (and therefore be on the floor above Toto).
When a goal is achieved, Toto can climb up. The number of floors is indicated on the goal card.

What do we think of Cat and the Tower?

What can I say? My first impression of this game is: simple, easy, not necessarily innovative, but fun. And that feeling hasn’t gone away after playing. The idea is simple, as are the rules. It feels like a game you’ve played before, but just a little different. Despite that, I think it’s a very fun game.
Normally, I form an opinion first, try to substantiate it, and then come up with a score. In this case, I knew right away: Fun game. It deserves a 7.5. But anyway, I’m writing a review, of course. So why does it deserve a 7.5? Some kind of explanation is required. It feels like you know this game because it’s relatively simple and actually reminds you of building a house of cards. And as an avid children’s game player, I’ve seen quite a few variations where you have to build towers. But none of them have what Cat and the Tower has: a puzzle aspect. In that respect, it’s definitely not child’s play. You have to look carefully at which task card you’re playing and where you need to place the cat friends (if possible) to achieve your goals. The different walls with varying degrees of difficulty also ensure that it’s not ‘just’ building a tower. The game is definitely not simple, which is why it’s certainly not child’s play. The box says 6+. Because Cat and the Tower is cooperative, you can play it with younger children, but you really have to play together, because it is definitely not simple.
The artwork is incredibly fitting and complete. It’s not everyone’s style, but it certainly fits and is beautifully detailed.
A minor criticism is the large amount of (Japanese) text. Personally, I found this very overwhelming. There is quite a lot of text on the cards, and since I don’t read Japanese, it felt ‘difficult’. But after playing, it turned out that the text wasn’t necessary at all. The iconography is clear enough on its own. The additional explanation of the cards, as now included in the English leaflet, may be helpful, but in my opinion it’s not really necessary.

Solo mode

Cat is the Tower also has a solo mode. Well, actually, there is no difference from the regular game. The regular game is cooperative; you try to get Toto to the 10th floor together. In Solo mode, you try to do exactly the same thing, but on your own.
Solo Cat and the Tower is also just a lot of fun.