Dobbelkoning: Uitbreiding van het Koninkrijk

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl 

Van overal zijn mensen, dwergen, feeën, kabouters en elfen samen gekomen om samen in vrede te leven in het koninkrijk. Maar zo langzamerhand wordt het wat krap. Er is nood aan uitbreiding! Met behendigheid en geluk gooi je de dobbelstenen om de beste nieuwe inwoners te claimen en om zo veel mogelijk stukken land te bezetten. Wie het grootste land heeft en het daarnaast ook voor elkaar krijgt om edelstenen en drakenvuur te verzamelen, wint het spel.
Dobbelkoning – Uitbreiding van het Koninkrijk is een familiespel voor 2-4 spelers vanaf een jaar of 7.
Wat wij ervan vinden? Dat lees je in deze review.

Dobbelkoning – Uitbreiding van het Koninkrijk – een eerste indruk.

Ik heb dit spel al vaak voorbij zien komen, maar nog nooit echt aandacht aan geschonken. Ik wist niet zo goed wat ik ‘ermee moest’. Dat komt omdat ik over het algemeen fan ben van de kinderspellen van HABA. Maar op deze doos staat 8+. Niet per se een kinderspel dus. Ik wist niet wat ik ervan kon verwachten, was het een kinderspel voor oudere kinderen? Of is het een familiespel? En daarnaast heb ik lang gedacht dat het een uitbreiding was, gezien de titel… Dit blijkt dus niet zo te zijn! Ik had het ook nog nooit op tafel zien komen op spellenavonden en dergelijke. Dus een keer uitproberen zat er ook niet in. Totdat ik bij Sander thuis was en het bij hem in de kast zag staan. Oké, ik ging er gemakshalve maar even vanuit dat als het bij hem in de kast stond, het in ieder geval geen (echt) kinderspel was. “Wil je ‘m lenen, om uit te proberen?” “Ja, graag!”

Hoe wordt het gespeeld?

Dobbelkoning – Uitbreiding van het Koninkrijk heeft 2 borddelen die, afhankelijk van het aantal spelers, op een bepaalde manier in elkaar gezet worden.
Op dit bord vind je allerlei verschillende soorten gebieden. Denk hierbij aan bos, vulkaan en strand. Op sommige van deze gebieden worden drakenvuren of edelstenen geplaatst.

Naast het bord worden 5 stapels kaarten geplaatst. Deze kaarten geven 3 dingen aan; bovenaan de kaart staat de actie die mag worden uitgevoerd wanneer aan de voorwaarden voldaan is. Deze voorwaarden vind je onderaan de kaart. In het midden bovenin staat ook nog een dobbelsteen. Hier kom ik later op terug.
De 5 stapeltjes hebben allemaal een ander ‘soort’ kaart. Een van de stapels heeft bijvoorbeeld altijd als actie het pakken van een drakenvuur, maar de voorwaarden verschillen per kaart. Een andere stapel heeft als actie dat je een blokje van de tegenstander mag vervangen door een eigen blokje, maar altijd alleen als deze grenst aan een landschapschapstegel waar al één van jouw blokjes ligt. De andere 3 kaarten bevatten allemaal acties waarbij je één of meerdere kastelen, inclusief een blokje van jezelf, mag plaatsen op het bord.

Voordat je gaat spelen is het handig om te weten hoe je punten scoort.
Je scoort 3 punten voor elke door jou bezette landschapstegel in je grootste gebied en 1 punt voor elke door jou bezette landschapstegel buiten dat gebied.
Daarnaast scoor je 2 of 3 punten voor respectievelijk zilveren en gouden edelstenen en 4 punten per verzameld drakenvuur.

Spelers spelen ombeurten en mogen, net als bij veel dobbelspellen, maximaal 3 keer gooien om een zo goed mogelijk resultaat te behalen.
Nu zijn er 2 opties; De speler heeft een resultaat gegooid wat voldoet aan een van de open kaarten in het aanbod. Hij mag deze pakken en de actie bovenaan de kaart uitvoeren. Vervolgens mag hij de kaart in zijn gebied plaatsen.
De speler heeft iets gegooid waarmee hij geen kaart kan pakken. Eerst kan de speler nog kijken of hij zijn resultaat kan veranderen door het inzetten van jokers. Hiervoor zijn de dobbelsteeniconen middenboven op de kaart, die ik eerder beschreef. Hiervan moet hij er 2 dezelfde hebben om één van de dobbelstenen te veranderen in de afgebeelde dobbelsteen. Deze 2 kaarten worden afgelegd en mogen niet meer gebruikt worden.
Als de speler geen jokers kan (of wil) inzetten, pakt hij één van de 5 kaarten uit het aanbod en plaatst deze omgekeerd in zijn gebied. Hij mag nu geen actie uitvoeren, maar deze omgedraaide kaart is wel een ‘superjoker’. Deze mag in een andere beurt met elke andere kaart gecombineerd worden om een dobbelsteen te veranderen.

Het spel is afgelopen wanneer alle kastelen in het koninkrijk zijn geplaatst en dan wordt overgegaan naar de puntentelling. Heel verrassend; De speler met de meeste punten wint.

Wat vinden wij ervan?

Dobbelkoning – Uitbreiding van het koninkrijk heeft me verrast. Allereerst de beantwoording van mijn eigen vraag; Nee, het is geen kinderspel. Het is een prima familiespel. De regels zijn erg simpel, waardoor eigenlijk (bijna) iedereen mee kan doen. Mikolaj (ruim 6,5) had in het begin een beetje moeite met meespelen, maar halverwege had hij goed door wat de bedoeling was. Alleen het overzien of bedenken hoe je het grootste gebied gaat maken, was voor hem nog net iets te hoog gegrepen. Maar hij had zijn zinnen gezet op drakenvuren en ook dat leverde hem ontzettend veel punten op. Dat vind ik ook meteen het leuke aan dit spel. Je werkt naar een bepaald doel toe, waarvoor je tactische keuzes maakt. Een echte strategie bedenken is niet echt mogelijk, omdat je erg afhankelijk bent van de dobbelstenen, maar ook welke kastelen je pakt. (Je pakt ze blind, dus weet van tevoren niet op welk gebied je ze mag plaatsen). Dat zorgt ervoor dat het spel ook goed gespeeld kan worden voor mensen (kinderen) die dat niet zo goed vatten. En ondertussen kun je je dus ook focussen op drakenvuren of edelstenen, die ook relatief veel punten opleveren. Er zijn best wat kaartjes die zorgen voor interactie in het spel, zoals het omwisselen van een blokje of het stelen van een edelsteen. Het is niet (heel) gemeen, maar zorgt wel voor leuke interactie in het spel.
De vormgeving vind ik leuk. Het is kleurrijk en vrolijk, maar niet extreem, waardoor het geheel niet kinderachtig is. Zelf had ik misschien meeples i.p.v. blokjes nog leuk gevonden, maar dat is muggenziften 😉
Al met al is Dobbelkoning – Uitbreiding van het koninkrijk een heel leuk spel voor de hele familie met genoeg interactie. Het gelukselement is hoog, maar je hebt zelf zeker invloed op wat je doet.
Ik zal het spel binnenkort weer terug geven aan Sander, maar het gaat zeker op mijn eigen verlanglijstje.

People, dwarves, fairies, gnomes, and elves have come together from all over to live in peace in the kingdom. But gradually, things are getting a little crowded. Expansion is needed! With skill and luck, you roll the dice to claim the best new inhabitants and occupy as many pieces of land as possible. The player who has the largest piece of land and also manages to collect gems and dragon fire wins the game.
King of the Dice: The Board Game is a family game for 2-4 players aged 7 and up.

I’ve seen this game many times before, but never really paid much attention to it. I wasn’t sure what to make of it. That’s because I’m generally a fan of HABA’s children’s games. But this box says 8+. So not necessarily a children’s game. I didn’t know what to expect. Was it a children’s game for older children? Or is it a family game? And besides, I had long thought it was an expansion, given the title… This turns out not to be the case! I had never seen it on the table at game nights or anything like that. So trying it out wasn’t an option. Until I was at Sander’s house and saw it in his closet. Okay, I figured that if it was in his closet, it wasn’t a (real) children’s game. “Can I borrow it to try it out?” “Sure, go ahead!”

How do you play it?

King of the Dice: The Board Game has two board pieces that are assembled in a certain way, depending on the number of players.
On this board, you will find all kinds of different areas, such as forests, volcanoes, and beaches. Dragon fires or gems are placed on some of these areas.

Five stacks of cards are placed next to the board. These cards indicate three things: at the top of the card is the action that may be performed when the conditions are met. These conditions can be found at the bottom of the card. There is also a die in the top center. I will come back to this later.
The five stacks all have a different ’type’ of card. For example, one of the stacks always has the action of taking a dragon fire, but the conditions differ per card. Another stack has the action of replacing one of your opponent’s blocks with one of your own, but only if it borders a landscape tile where one of your blocks is already placed. The other three cards all contain actions where you can place one or more castles, including one of your own blocks, on the board.

Before you start playing, it is useful to know how you score points.
You score three points for each landscape tile you occupy in your largest area and one point for each landscape tile you occupy outside that area.
In addition, you score 2 or 3 points for silver and gold gems, respectively, and 4 points for each dragon fire collected.

Players take turns and, as in many dice games, may roll up to 3 times to achieve the best possible result.
Now there are 2 options: The player has rolled a result that matches one of the open cards in the offer. They may take this card and perform the action at the top of the card. They may then place the card in their area.
The player has rolled something that does not allow them to take a card. First, the player can see if they can change their result by using wild cards. The dice icons in the top center of the card, which I described earlier, are used for this. The player must have two of the same icons to change one of the dice into the dice shown. These two cards are discarded and may no longer be used.
If the player cannot (or does not want to) use any jokers, he takes one of the five cards from the supply and places it face down in his area. He may not take any action, but this face-down card is a “super joker.” It can be combined with any other card in another turn to change a die.

The game ends when all the castles in the kingdom have been placed, and then the scoring begins. Surprisingly, the player with the most points wins.

What do we think?

King of the Dice: The Board Game surprised me. First of all, the answer to my own question: no, it’s not a children’s game. It’s a great family game. The rules are very simple, so (almost) anyone can play. Mikolaj (over 6.5) had a little trouble playing along at first, but halfway through he understood what the aim was. The only thing that was a little too difficult for him was figuring out how to create the largest area. But he had his sights set on dragon fires, and that earned him a lot of points. That’s what I like about this game. You work towards a specific goal, for which you make tactical choices. It’s not really possible to come up with a real strategy, because you’re very dependent on the dice, but also on which castles you pick. (You pick them blind, so you don’t know in advance which area you can place them in). This ensures that the game can also be played well by people (children) who don’t understand it very well. Meanwhile, you can also focus on dragon fires or gems, which also earn you relatively many points. There are quite a few cards that create interaction in the game, such as swapping a block or stealing a gem. It’s not (very) mean, but it does create fun interaction in the game.
I like the design. It’s colorful and cheerful, but not extreme, so it doesn’t feel childish. Personally, I might have preferred meeples instead of cubes, but that’s just nitpicking 
All in all, King of the Dice: The Board Game is a very fun game for the whole family with enough interaction. The luck factor is high, but you definitely have influence over what you do.
I will return the game to Sander soon, but it will definitely go on my own wish list.