Flower Fields

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor Bordspelwereld.nl.

Laatst schreef ik een review over een spel waar ik lang tegen aanhikte. Het ging er om dat je soms een spel leuk wílt vinden. Omdat het qua looks de belofte doet om een 8 te krijgen. Bij het spelen blijkt het soms zijn 8 niet waard te zijn. Flower Fields is wat mij betreft ook weer zo’n spel. Al een tijd geleden speelde ik het spel en sindsdien zoek ik naar de juiste woorden. Ik weet nu al dat het een unpopular opinion is, omdat zo’n beetje al mijn patchwork en polyomino-liefhebbende vrienden helemaal verliefd zijn op dit spel. En ondanks de uber-schattige bijtjes die dit vormgeving technisch een zeer aantrekkelijk spelletje maken, kreeg ik er niet de (lente)kriebels van. Ik zal uitleggen waarom…

Laat ik stellen dat ik heus wel weet dat The Horrible Guild met dit spel een pareltje en juweeltje in huis heeft. Wie alleen al naar de doos en het spel-principe kijkt weet wel: dit kan een groot succes zijn. Het principe is namelijk simpel: via een drafting-mechanisme vul je je eigen bordje met tertris-achtige tegeltjes. Aan het einde van het spel tel je je bordje en de speler met de meeste punten wint. Doeltreffend, simpel, aantrekkelijk, maar ook: niet nieuw! Het aantal spellen met dit principe is de laatste jaren flink gestegen en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er geen fan van ben. Juist wel. Alleen, om de (visuele) gelijkenissen met name Patchwork kom je gewoon simpelweg niet heen. Dat verdoezel je niet door het thema te vervangen door prachtige bloemenbedden in plaats van een lapjesdeken en ook niet door er (overigens zeer aantrekkelijke) bijtjes aan toe te voegen in plaats van knopen (hoewel de functie hiervan wel wat verschilt). De vergelijking ligt dus op de loer en zorgde er bij mij voor dat ik niet meer helemaal “open” of zonder oordeel ging testen.

Het verschil moet dan echt komen van de scoringsmechanismen of bijvoorbeeld het toevoegen van actiemogelijkheden en spelersinteractie. Daarvan moet ik overigens eerlijk toegeven dat dat wel degelijk is gebeurd. De vraag is dan alleen: is het genoeg?

We zullen eens stap voor stap door het spel heen wandelen en dan mag je zelf beslissen.

Even een spelletje opzetten…

Alle spelers krijgen een eigen spelersbordje. Omdat er voorbedrukte vakjes op de bordjes staan is het belangrijk er even op te letten ze allemaal op dezelfde manier te oriënteren. Dit kan met behulp van de stipjes onderaan het bord. De speeltegeltjes/tuindeeltjes doe je in de zak. Op de stukjes van twee na. Deze herken je makkelijk aan de anders bedrukte achterkant. Elke speler krijgt vijf bijtjes bij de start.

In het midden leg je het gezamenlijke bordje met hierop vier van die apart gehouden stukjes van twee en twee bijtjes. Rondom het gezamenlijke bordje leg je de tetristegels die dus bloemenvelden voorstellen. Hierbij is de hoeveelheid afhankelijk van het aantal spelers. Je legt de marker (de zon) tussen twee willekeurige tegels. Als dat allemaal is gebeurd ben je ready to go.

Wat is het doel?

Het doel is om zo groot mogelijke bloemenvelden van dezelfde kleur te creëren die bij de scoring vermenigvuldigd zullen worden met het aantal bijen datje hebt weten aan te trekken op dat veld. Ook zijn er punten voor kolommen en rijen die je volledig hebt weten te vullen. In the end is het dus: puzzel met tetris-tegels een zo waardevol bord bij elkaar.

Hoe gaan we dit doen?

Het spel wordt met de klok mee gespeeld. Als een speler aan de beurt is, heeft hij keuze uit vier acties:

1. 1. Je mag een tegel pakken. Vanaf de zon is de éérste tegel gratis. Op alle tegels die je overslaat moet je een bij uit je eigen voorraad leggen. Als je niet genoeg bijen hebt voor een bepaalde tegel, dan kun je deze dus niet pakken. Voor het plaatsen van de tegels gelden een aantal voorwaarden:
2. • De eerste tegel moet aan de bodem van het bord grenzen.
3. • Elke volgende tegel moet grenzen aan een eerder geplaatste tegel óf aan de bodem.
4. • Je mag over voorbedrukte vakjes heen plaatsen, maar niet over reeds geplaatste tegels
5. • Wanneer er een bijtje op de geplaatste tegel staat, betekent dit dat je daar een bijtje uit je voorraad op mag plaatsen, mits je die hebt.2. Je mag ook een tegeltje van twee van het gezamenlijke bordje in het midden pakken. Als je dit doet moet je twee bijen betalen en deze op het bordje leggen. Vervolgens plaatsje deze tegels zoals beschreven bij actie 1.

   3. In plaats van het pakken van een tegel mag je ook kiezen voor het pakken van twee bijen. Deze pak je dan van het gezamenlijke bordje en niet van de algemene voorraad. Ze moeten er dus wel liggen om deze actie te kunnen doen.

   4. Als vierde actie mag je een bij plaatsen op een leeg bijenveld op je speelbord. Als het je in een eerdere beurt niet is gelukt om een bij te plaatsen, bijvoorbeeld omdat je geen bijen had, dan kan je dit dus in een latere beurt alsnog doen. Dit doe je met een bij uit je voorraad. Maar, let op: je betaalt een extra bij voor elke bij die zich al in dat bloemenveld bevindt. En belangrijk daaraan is, dat deze extra bij uit het spel gaat en terug in de algemene voorraad en dus niet naar het gezamenlijke bordje in het midden.

Het spel wordt gespeeld in drie rondes. Een ronde is voorbij als de laatste tegel van de tafel wordt gespeeld. Aan het einde van de eerste en tweede ronde wordt je voorraad bijen aangevuld. Het aantal bijen hangt af van de symbolen die nog zichtbaar zijn op jouw bordje. Hierop staan zowel spinnenwebben als bijenkorven afgebeeld. Voor elke bijenkorf krijg je een bij. Maar helaas, voor elk spinnenweb trek je er hier weer één van af, want je snap t het al: de spinnen vangen de bijtjes. Ook de bijenkorven de op de gelegde tegeltjes staan tellen mee.

Na ronde drie vindt de telling plaats. Per kleur scoor je het aantal vakjes van een kleur veld vermenigvuldigd met het aantal bijtjes. Op de witte veldjes liggen geen bijtjes, die scoren gewoon één per vakje. Daarnaast scoor je vijf punten voor elke volle rij en elke volle kolom. De speler met de meeste punten wint.

Wat vind ik er van?

Stiekem was mijn inleiding al doordrenkt van mijn mening. Ik ben niet helemaal overtuigd. Ik moet, ook na het schrijven van deze review, wel echt toegeven dat er echt is gewerkt aan variatie. De manier van scoren en het toevoegen van actiemogelijkheden, het spelen in rondes en zowel het betalen áls scoren met bijen, maakt dat je strategisch wezenlijk anders moet nadenken dan bij veel collega-spellen. Of, wat en wanneer je een tegel draft is beter te sturen en je kun daar mee spelen. Het pakken van een tegel is geen must waardoor je ook lengtes van rondes kan optimaliseren. Het gezamenlijke bordje zorgt voor spelersinteractie, want tegeltje kopen betekent: bijen in de markt brengen voor je tegenstanders. Kortom, ik zie écht wel dat we hier te maken hebben met een nieuw en ander spel, wat zeker wanneer je dit soort spellen nog niet hebt, een mooie aanwinst kan zijn in de kast, al is het alleen al voor de prachtige vormgeving.

Het is wellicht ook een doodzonde van mij om op de vergelijkingsstoel te gaan zitten. Want heeft een spel dan wel en een eerlijke kans? Is niet alles al een keer uitgevonden? Natuurlijk! En dat is ook helemaal niet erg. Het is juist leuk dat makers van elkaar leren, dat mechanismes evolueren, beter worden en aangevuld worden met goede ideeen. Maar evolueren betekent ook: kom met iets beters! En vernieuwend is gewoon niet altijd beter, zo blijkt. Als ik sec denk: is dit spel een aanvulling in mijn kast? Nee, niet persee. Wie mij kent weet dat ik een bijenliefde heb en spellen met bijen het liefst hamster, dus dat zegt wat.

Maar wanneer bordjes bijna even groot zijn… tegeltjes bijna even groot zijn en soortgelijke vormen hebben. Wanneer je deze ook in een ronde legt en je de volgende in de cirkel mag kiezen vanaf daar waar de pion (naaimachine of zon) geëindigd is. Wanneer je bonus krijgt voor het vullen van bepaalde vormen.. in dit geval rijen en kolommen in plaats van een veld van 7×7, dan is de vergelijking wel snel gemaakt. Iets té snel. Het aanvullen van de bijen tussen de rondes, voelt toch als het springen over een knoop op het scorespoor van Patchwork. Als mensen aan mij vragen, wat voor spel is Flower Fields, dan zeg ik al snel: Een soort Patchwork, maar dan met bloemen en bijen. En je kan je natuurlijk afvragen of dat gewoon héél slim is (want hoeveel mensen houden er wel niet van Patchwork (ook ik)), of dus jammer? Een die hard fan zal dat wellicht helemaal niets uitmaken! Koop dit dan vooral. Je gaat er veel lol aan hebben! Maar persoonlijk had ik de behoefte om verrast te worden. En los van de mooie vormgeving werd ik dat gewoon niet genoeg. Jammer! Het voelt als meeliften op een populair mechanisme, maar daarbij de plank of eigenlijk de spijker nét mis en dus niet op zijn kop slaan.

I recently wrote a review about a game I’d been dreading for a long time. It was about the fact that sometimes you just want to like a game. Because its looks promise an 8. When you play it, it sometimes turns out not to be worthy of that 8. Flower Fields is another one of those games, in my opinion. I played it a while ago, and I’ve been searching for the right words ever since. I already know it’s an unpopular opinion, because pretty much all my patchwork and polyomino-loving friends are completely in love with this game. And despite the uber-cute bees that make this technically appealing game, it didn’t give me the (spring) fever. I’ll explain why…

Let me just say that I know for sure that The Horrible Guild has a real gem with this game. Just looking at the box and the gameplay mechanics tells you: this could be a huge success. The principle is simple: using a drafting mechanism, you fill your board with tertris-like tiles. At the end of the game, you count your board, and the player with the most points wins. Effective, simple, attractive, but also: not new! The number of games using this principle has increased significantly in recent years, and I’d be lying if I said I wasn’t a fan. Quite the opposite. However, the (visual) similarities with Patchwork, in particular, are simply undeniable. You can’t disguise that by replacing the theme with beautiful flower beds instead of a patchwork quilt, or by adding (very attractive, by the way) bees instead of buttons (although their function is somewhat different). So, the comparison is lurking, and it prevented me from testing completely “openly” or without judgment.

The difference really has to come from the scoring mechanisms or, for example, the addition of action options and player interaction. I must admit, however, that that has indeed been done. The only question is: is it enough?

We’ll walk you through the game step by step, and then you can decide for yourself.

Let’s set up a game…

Each player gets their own player board. Because there are pre-printed squares on the boards, it’s important to make sure they’re all oriented the same way. You can do this using the dots at the bottom of the board. Place the playing tiles/garden pieces in the bag, except for the two-piece pieces. These are easily identified by their different printed backs. Each player starts with five bees.

In the middle, place the shared board with four of the two-piece pieces and two-bee pieces on it. Around the shared board, place the Tetris tiles, which represent flower fields. The number of tiles depends on the number of players. Place the marker (the sun) between any two tiles. Once that’s done, you’re ready to go.

What’s the goal?

The goal is to create the largest possible flower fields of the same color, which, when scored, will be multiplied by the number of bees you’ve managed to attract to that field. Points are also awarded for completely filling columns and rows. Ultimately, it boils down to: puzzle together the most valuable board using Tetris tiles.

How do we do this?

The game is played clockwise. On a player’s turn, they have four choices:

1. You may take a tile. The first tile, starting from the sun, is free. You must place a bee from your own supply on any tiles you skip. If you don’t have enough bees for a particular tile, you cannot take it. There are several conditions for placing tiles:
• The first tile must be adjacent to the bottom of the board.
• Each subsequent tile must be adjacent to a previously placed tile or to the bottom. • You may place tiles over pre-printed spaces, but not over already placed tiles.
• If a bee is on the placed tile, this means you may place a bee from your supply on it, provided you have one.

2. You may also take a tile of two from the shared board in the middle. If you do this, you must pay two bees and place them on the board. Then, place these tiles as described in action 1.

3. Instead of taking a tile, you may also choose to take two bees. These are taken from the shared board, not from the common supply. They must be there to perform this action.

4. As a fourth action, you may place a bee on an empty bee space on your game board. If you were unable to place a bee on a previous turn, for example, because you had no bees, you can still do so on a later turn. You do this with a bee from your supply. But, beware: you pay an extra bee for every bee already in that flower field.

And importantly, these extra bees are removed from the game and returned to the general supply, not to the shared board in the center.

The game is played in three rounds. A round ends when the last tile is removed from the table. At the end of the first and second rounds, your bee supply is replenished. The number of bees depends on the symbols still visible on your board. These symbols depict both spider webs and beehives. You receive one bee for each beehive. But unfortunately, for each spider web, you subtract one, because you get the idea: the spiders catch the bees. The beehives on the tiles you’ve placed also count.

After round three, the scoring takes place. For each color, you score the number of squares in a color field multiplied by the number of bees. There are no bees on the white fields; they simply score one per square. In addition, you score five points for each full row and column. The player with the most points wins.

What do I think?

Secretly, my introduction was already steeped in my opinion. I’m not entirely convinced. I have to admit, even after writing this review, that there’s been a real effort to create variety. The scoring method and the addition of action options, the round-based gameplay, and both paying and scoring with bees require you to think strategically in a fundamentally different way than in many other games. Whether, what, and when you draft a tile is easier to control, and you can play with that. Drawing a tile isn’t a must, which also allows you to optimize round lengths. The shared board allows for player interaction, because buying a tile means selling bees to your opponents. In short, I really do see that we’re dealing with a new and different game here, which, especially if you don’t have these kinds of games yet, could be a nice addition to your collection, if only for the beautiful design.

Perhaps it’s a mortal sin for me to sit in the comparison chair. Because does a game even have a fair chance? Hasn’t everything already been invented? Of course! And that’s not a bad thing at all. It’s actually fun for developers to learn from each other, for mechanisms to evolve, improve, and be supplemented with good ideas. But evolving also means: come up with something better! And innovative isn’t always better, as it turns out. If I just think: is this game a good addition to my collection? No, not necessarily. Anyone who knows me knows I have a love for bees and prefer games with bees, so that says something.

But when boards are almost the same size… tiles are almost the same size and have similar shapes. When you also place these in a round and can choose the next one in the circle from where the pawn (sewing machine or sun) ended. When you get a bonus for filling certain shapes… in this case, rows and columns instead of a 7×7 field, then the comparison is quickly made. A little too quickly. Replenishing the bees between rounds feels like jumping over a knot on the Patchwork scoring track. When people ask me what kind of game is Flower Fields, I quickly say: A kind of Patchwork, but with flowers and bees. And of course, you can wonder if that’s just really clever (because how many people love Patchwork (including me)), or a shame? A die-hard fan probably won’t care at all! Then definitely buy this. You’ll have a lot of fun with it! But personally, I craved a surprise. And apart from the beautiful design, that just wasn’t enough for me. Too bad! It feels like piggybacking on a popular mechanism, but missing the mark, or rather, the nail on the head.