Aantal spelers: 2-5
Speelduur: 15 minuten
Leeftijd: 5+
Auteur: , 
Uitgever:  999 Games
Jaar: 2023

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl 

Op de boerderij van boer Berend is het onrustig.Want de vos houdt ervan om op de ganzen te jagen.Gelukkig is er Hasso, de boerderijhond, die de vos weet weg te jagen…. Of toch niet?Hoeveel ganzen kan de vos opjagen voordat Hasso opduikt? Happy Fox is een eenvoudig kaartspel voor 2 t/m 5 spelers.

Hoe wordt het gespeeld?

Elke speler kiest een kleur en krijgt een stapel kaarten van deze kleur. Elke stapel bevat 15 ganzen, 5 vossen en 4 honden. De kaarten worden geschud en de bovenste 5 kaarten van de stapel worden op hand genomen.
De spelers spelen om beurten. Elke beurt mag de speler 1 kaart spelen; een hond of een gans wordt gedekt voor zich neergelegd, bij een volgende beurt wordt de kaart ernaast gelegd, zodat er een gedekte rij ontstaat.

Als er een vos wordt gespeeld begint de chaos op de boerderij, de vos gaat namelijk op jacht. Kloksgewijs mag de speler nu kaarten opdraaien uit de gedekte rij(en) van de tegenspeler(s).
Zolang er ganzen gedraaid worden is er niets aan de hand, deze ganzen zijn ‘gevangen’ door de vos. Na elke gedraaide gans mag de speler bepalen of hij verder gaat of dat hij vrijwillig stopt. Wanneer hij stopt mag hij zowel de vos als de ganzen toevoegen aan zijn ‘winst-stapel’.
(Deze winst-stapel blijft apart en komt dus niet bij de persoonlijke trekstapel)
Wanneer er een hond gedraaid wordt heeft de vos pech, hij wordt verjaagd en moet verplicht stoppen met de jacht. Alle ganzen, de hond én de vos mogen nu op de winst-stapel van de speler waar de hond werd omgedraaid.

Na het spelen van een kaart pakt de speler een kaart van zijn persoonlijke trekstapel, zodat er altijd 5 kaarten op hand zijn.

Wie aan het eind de meeste kaarten op zijn winst-stapel heeft, heeft gewonnen.

Wat vinden wij ervan?

De eerste keer speelde ik het spel met Daniël, hoewel hij er de grootste lol in had, kon het spel mij maar weinig bekoren. Je kunt hier en daar proberen tactisch te spelen, maar het is voor het overgrote deel toch gewoon geluk hebben. Bij een spel met maar twee personen, kun je kaarten tellen, maar dat maakt het spel nou niet per se heel veel leuker.

Daarna speelden wij het spel met z’n drieën, Daniël, Leonore (4) en ik. Leonore had de grootste lol, ze speelde zo snel mogelijk al haar vossen, want dat op jacht gaan vond ze hilarisch. Hoewel wij (de volwassenen) bedacht hadden dat het slim was om je vossen langer te bewaren, zodat je wist dat er al wat honden uit het spel waren, bleek dat eigenlijk niet zoveel uit te maken, de scores lagen uiteindelijk niet zo ver uit elkaar…

Leonore is enorm gecharmeerd van het spel en de dagen erna haalde ze het nog een paar keer uit de kast om te spelen.
Uiteindelijk kregen we ook Mikolaj (bijna 6) zo ver om een potje mee te spelen.

En wat bleek? Met zijn vieren is het spel echt leuker, want dat kun je niet meer onthouden hoeveel honden er nou geweest zijn en bij wie dan ook alweer. Daarnaast bedacht Mikolaj er zelf een nieuw spelelement bij, namelijk; bluffen. Als een volleerd pokeraar blufte hij zich de rondes door ‘Hè, weer een gans…’ ‘Nou zeg, ik heb alleen maar ganzen’. Hoewel ik onze zoon goed ken, deed hij het zo overtuigend dat ik ontzettend verbaasd was toen ik bij hem tóch een hond omdraaide.

Eindoordeel

Ik vind Happy Fox een lastig spel om te beoordelen. Persoonlijk heb ik er veel moeite mee dat er eigenlijk niet echt tactisch gespeeld kan worden. Hoewel je denkt dat deductie in dezen werkt, hebben we door verschillende potjes ondervonden, dat dat eigenlijk niet het geval is. Zelfs Leonore die binnen de kortste keren al haar vossen had uitgespeeld had een flinke winst-stapel. Ikzelf, die mooi gewacht had tot het moment dat er nog maar heel weinig honden in het spel konden zijn, draaide toch meteen als eerste kaart een hond.
Maar…. We reviewen hier een familiespel, dat we speelden met het hele gezin.
Toen ik eenmaal merkte hoe leuk zowel Daniël als de kinderen het spel vonden, werd ik aangestoken in hun enthousiasme en begon ik het spel steeds meer te waarderen. Het bluffen van Mikolaj gaf het spel nog wat extra leuks.
Daniël, Leonore en Mikolaj geven het spel allemaal een cijfer van een 8 of hoger. Mijn eigen beoordeling is iets lager, daarom geven we het spel een eindcijfer 7.5

Happy Fox

Players: 2-5
Time: 15 minutes
Age: 5+
Author: , 
Publisher:  Piatnik
Year: 2023

On farmer Berend’s farm, things are restless.Because the fox likes to hunt the geese.Fortunately, there is Hasso, the farm dog, who manages to chase the fox away…. Or not.How many geese can the fox chase away before Hasso turns up? Happy Fox is a simple card game for 2 to 5 players.

How is it played?

Each player chooses a colour and gets a pile of cards of this colour. Each pile contains 15 geese, 5 foxes and 4 dogs. The cards are shuffled and the top 5 cards of the pile are taken in hand.
The players play in turn. Each turn the player may play 1 card; a dog or a goose is placed face down in front of them, on the next turn the card is placed next to it, creating a face-down row.

When a fox is played, chaos begins on the farm, as the fox goes hunting. Clockwise, the player may now draw cards from the opponent’s covered row(s).
As long as geese are turned, there is no problem; these geese are ‘captured’ by the fox. After each turned goose, the player may decide whether to continue or voluntarily stop. If he stops, he may add both the fox and the geese to his ‘win pile’.
(This win pile remains separate and thus does not join the personal draw pile).
When a dog is turned, the fox has bad luck, he is chased away and must stop hunting. All geese, the dog and the fox are now placed on the player’s draw pile where the dog was turned over.

After playing a card, the player takes a card from his personal draw pile, so there are always 5 cards in hand.

Whoever has the most cards in his win pile at the end has won.

What do we think?

The first time I played the game with Daniel, although he had the greatest fun with it, the game was of little appeal to me. You can try to play tactically here and there, but for the most part it’s still just luck. In a two-person game, you can count cards, but that doesn’t necessarily make the game much more fun.

Then we played the game with the three of us, Daniel, Leonore (4) and me. Leonore had the greatest fun, playing all her foxes as fast as she could, as she found that chasing to be hilarious. Although we (the adults) had thought it would be smart to keep your foxes longer, so that you knew that some dogs were already out of the game, it turned out that it didn’t really matter that much, the scores weren’t that far apart in the end….

Leonore is hugely enamoured with the game and in the following days she pulled it out to play a few more times.
Eventually, we also got Mikolaj (almost 6) to play a game with us.

As it turned out, the game is more fun with four people, because you can’t remember how many dogs have been there and with whom. Mikolaj also came up with a new game element himself: bluffing. Like an accomplished poker player, he bluffed his way through the rounds: ‘Hey, another goose…’ ‘Well, I only have geese’. Although I know our son well, he did it so convincingly that I was incredibly surprised when I turned over a dog to him after all.

Final verdict

I find Happy Fox a difficult game to review. Personally, I have a lot of trouble with the fact that it doesn’t really allow for tactical play. Although you think that deduction works in this regard, we found through several games, that this is actually not the case. Even Leonore who had played out all her foxes in no time had a sizeable win-stack. Myself, who had waited nicely until the moment when very few dogs could still be in play, still immediately turned a dog as the first card.
But…. We are reviewing a family game here, which we played with the whole family.
Once I noticed how much both Daniel and the children enjoyed the game, I was ignited by their enthusiasm and started to appreciate the game more and more. Mikolaj’s bluffing gave the game some extra fun.
Daniel, Leonore and Mikolaj all give the game a rating of an 8 or higher. My own rating is slightly lower, which is why we give the game a final grade of 7.5