Hielenlikkers

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl 

Heb je zin om elkaar eens flink dwars te zitten? In Hielenlikkers speel je 3 kaarten in je beurt waar je tegenstanders niet zo blij van worden. Een kort spelletje met weinig regels, ideaal om snel even op tafel te leggen. Aan het einde van het spel tel je je punten, maar dat kan totaal anders zijn dan je dacht. Wie heeft het slimst zijn kaarten neergelegd?

Opzetten van het spel en componenten.

Het spel wordt geleverd in een vrij grote doos en bevat een set grote kaarten, eindbonuskaarten en een klein kleedje. De kaarten zien er prima uit. Het kleedje is van dun stof en wat rommelig, er zitten vouwen in en krult wat op. De print op het kleedje is niet van superkwaliteit. Voor mij had dit geen kleedje hoeven zijn, maar een langwerpig bordje.

De opzet van het spel is eenvoudig: je legt het kleedje op tafel en deelt de kaarten van de trekstapel. Elke speler ontvangt drie kaarten. Tijdens een beurt spelen de spelers drie kaarten en trekken vervolgens weer drie nieuwe kaarten voor de volgende beurt. Iedere speler krijgt ook twee doelkaarten voor een eindbonus.

Hoe speel je het spel.

In elke beurt speelt een speler de drie kaarten uit zijn hand: één in het eigen gebied, één aan tafel (het kleedje), en één in het gebied van een tegenstander. De kaarten die voor een speler in het eigen gebied liggen, tellen als punten. Maar, deze punten kunnen zowel positief als negatief zijn, afhankelijk van de verhouding van de kaarten aan tafel van dezelfde kleur. Als er aan de bovenzijde van de tafel meer kaarten van een bepaalde kleur liggen dan aan de onderzijde, dan levert die kleur positieve punten op voor iedereen die die kleur in zijn eigen gebied heeft. Dit heet Hooggewaardeerd. Liggen er aan de onderkant van de tafel meer kaarten van een bepaalde kleur, dan zijn het negatieve punten (strafpunten) voor alle spelers met die kleur in hun bezit. Dit heet Uit de gratie.

Bijvoorbeeld: Er liggen bij kleur rood, 2 kaarten bovenaan de tafel en 1 kaart onder de tafel. De kleur rood is dan positief. Elke rode kaart bij een speler in zijn/haar gebied levert 1 punt op.

Er zijn ook speciale kaarten in het spel:

• Spionkaarten (met een maskertje): Deze kaarten worden gedekt neergelegd, zowel in je eigen gebied, aan tafel (boven- of onderzijde), als bij een tegenstander. Als je een spionkaart bij jezelf legt, weet je welke kleur dit is. Aan tafel wordt de kaart in het midden gelegd (dat kan boven de tafel als onder de tafel) en wordt pas aan het einde van het spel onthuld, waarna deze meetelt voor de meerderheid aan de boven- of onderkant van de tafel. Als je een spionkaart bij een tegenstander neerlegt, mag deze de kaart niet zien en weet dus niet of het positieve of negatieve punten zijn. Hiermee kan je elkaar flink plagen, je hebt geen idee welke kleuren de dichte kaarten hebben.
• De Edele (staat twee keer op): Deze kaarten zijn dubbel zoveel waard. In je eigen gebied leveren ze dubbele punten op. Aan tafel tellen ze dubbel voor de meerderheid aan de boven- of onderzijde. Ook bij een tegenstander tellen ze dubbel, zowel positief als negatief.
• Moordenaar (kaart met een mes): Met deze kaart mag je een andere kaart “vermoorden”, oftewel verwijderen. Als je de moordenaar in je eigen gebied legt, mag je een andere kaart uit je eigen gebied verwijderen en gaat helemaal uit het spel. Leg je de moordenaar aan tafel, dan mag je een kaart van tafel verwijderen, ongeacht de kleur, ook een blinde kaart. Speel je de moordenaar bij een tegenstander, dan mag je daar ook een andere kaart weghalen.
• De Bewaker (met een schildje): de bewaker kan niet vermoord worden en is dus beschermd.

Het spel gaat door totdat de trekstapel op is. Na elke beurt trekken de spelers drie nieuwe kaarten. Aan het einde wordt er eerst bepaald welke kleur de meerderheid heeft aan de bovenkant en welke aan de onderkant van de tafel, oftewel welke kleuren positieve en welke negatieve punten opleveren. Daarna worden de punten in de eigen gebieden van de spelers geteld. Als laatste bekijk je je eigen doelkaarten en tel je de extra punten. De speler met de meeste punten wint het spel.

Wat vind ik van het spel?

Het is een leuk en simpel spel met verrassend veel tactiek. Je kan elkaar lekker dwarszitten en het spel golf op en neer. Telkens als jij aan de beurt bent geweest, denk je dat je voorstaat en veel punten gaat scoren. Maar dan komt de beurt van een tegenstander….de kleuren die jij gespaard hebt, worden opeens negatief en je moet in jouw beurt weer veel herstellen. De speciale kaarten (spionnen, moordenaars, edelen en bewakers) zorgen voor meer soorten acties en maken het spannender. Hielenlikkers is minder geschikt voor mensen die graag ver vooruit willen plannen, omdat de situatie constant verandert en de punten na elke ronde heen en weer vliegen, ook al worden ze pas aan het einde geteld. Het is geschikt voor een verjaardagsfeestje of een kleine bijeenkomst, en toegankelijk voor de meeste mensen. Ik geef Hielenlikkers een 8.

Fancy a bit of a nudge? In Heellickers, you play three cards each turn that your opponents won’t be thrilled with. A short game with few rules, ideal for quickly laying out cards. At the end of the game, you tally your points, but that might be completely different than you expected. Who laid out their cards the smartest?

Game Setup and Components

The game comes in a fairly large box and contains a set of large cards, final bonus cards, and a small doily. The cards look fine. The doily is made of thin fabric and is a bit messy; it has wrinkles and curls a bit. The print on the doily isn’t great quality. For me, it shouldn’t have been a doily, but a long, rectangular plate.
The setup is simple: you place the doily on the table and deal the cards from the draw pile. Each player receives three cards. During a turn, players play three cards and then draw three new cards for the next turn. Each player also receives two objective cards for a final bonus.

How to play the game

Each turn, a player plays three cards from their hand: one in their own territory, one on the table (the tablecloth), and one in an opponent’s territory. Cards in a player’s territory count as points. However, these points can be either positive or negative, depending on the ratio of cards of the same suit on the table. If there are more cards of a certain suit at the top of the table than at the bottom, that suit scores positive points for everyone who has that suit in their territory. This is called “High Value.” If there are more cards of a certain suit at the bottom of the table, this results in negative points (penalty points) for all players holding that suit. This is called “Out of Favor.”
For example: In the color red, there are two cards at the top of the table and one card at the bottom. The color red is then considered positive. Each red card in a player’s territory scores one point. There are also special cards in the game:
• Spy cards (with a mask): These cards are placed face down, either in your own territory, at the table (top or bottom), or with an opponent. If you place a spy card with yourself, you know its color. At the table, the card is placed in the middle (either above or below the table) and is only revealed at the end of the game, after which it counts towards the majority at the top or bottom of the table. If you place a spy card with an opponent, they cannot see it and therefore do not know whether it represents positive or negative points. This is a great way to tease each other, as you have no idea what colors the face-down cards are.
• The Noble (shown twice): These cards are worth double. In your own territory, they yield double points. At the table, they count double towards the majority at the top or bottom. They also count double towards an opponent, whether positive or negative. • Murderer (card with a knife): With this card, you may “murder,” or remove, another card. If you place the murderer in your own territory, you may remove another card from your territory and it is completely out of play. If you place the murderer on the table, you may remove a card from the table, regardless of its color, even a face-down card. If you play the murderer to an opponent, you may also remove another card from theirs.
• The Guard (with a shield): The guard cannot be murdered and is therefore protected.
The game continues until the draw pile runs out. After each turn, players draw three new cards. At the end, the player determines which color has the majority at the top and which at the bottom of the table, i.e., which colors yield positive and which negative points. Then, the points in the players’ own territories are tallied. Finally, the player looks at their own objective cards and counts the extra points. The player with the most points wins the game.

What do I think of the game?

It’s a fun and simple game with a surprising amount of tactics. You can really mess with each other, and the game ebbs and flows. Every time it’s your turn, you think you’re ahead and about to score a lot of points. But then an opponent’s turn comes… the colors you’ve saved suddenly become negative, and you have to recover a lot during your turn. The special cards (spies, assassins, nobles, and guards) provide more types of actions and make it more exciting. “Wheellickers” is less suitable for people who like to plan far ahead, because the situation is constantly changing, and the points fluctuate after each round, even though they’re only counted at the end. It’s suitable for a birthday party or a small gathering, and accessible to most people. I give “Wheellickers” an 8.