P for Pizza

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl

In het partyspel P for Pizza moet je snel denken.
Associeer zo snel mogelijk en verzamel pizzapunten.
Wie als eerste een volledige pizza weet te vormen met zijn pizzapunten, wint.
Wat vinden wij van P for Pizza? Lees het in deze review.

Normaal ben ik helemaal niet van de partyspellen en ben ik de laatste die mijn vinger opsteekt als er één van een review voorzien moet worden.
Deze keer was dat anders; P for Pizza leek me hét perfecte spel voor Mikolaj.
Een soort Pim Pam Pet ‘van vroeger’, maar dan met een thema; pizza. Dat wat Mikolaj het allerliefste eet, het liefst elke dag.

Toen ik P for Pizza opende werd mijn enthousiasme helaas meteen getemperd.
De ‘pizzapunten’ zijn helemaal geen pizzapunten, maar driehoeken.
Zo’n pizzapunt, de vorm dus, noem je een cirkelsector. Dat moest ik ook even opzoeken. Weer wat geleerd!

De driehoeken, die ik dus absoluut geen pizzapunten kan noemen (maar dit in de rest van de review wel ga doen, om het leesbaar te houden.), lijken eigenlijk in de verste verte niet op pizzapunten (afgezien van de vorm dus). Er is geen tomatensaus te ontdekken, waar is de korst? Én wat doen die wormen op mijn pizza?

Tot zo ver de teleurstelling, misschien speelt het spel dan wel ontzettend leuk?

Hoe wordt het gespeeld?

De basis van P for Pizza is simpel. In het midden ligt een stapel met driehoekige kaarten. De zijdes met de categorieën ligt naar boven. Aan alle 3 de zijden van de driehoek ligt één kaart met de letter-zijde naar boven.
Nu is het aan alle deelnemers om zo snel mogelijk iets uit één van de combinaties categorie/letter te roepen.
Degene die dat als eerste doet krijgt de pizzapunt. De bovenste pizzapunt van de stapel wordt nu omgedraaid op de leeggekomen plek te liggen, zodat er een nieuwe letter en 3 nieuwe categorieën zijn ontstaan.

Tot zo ver is het spel simpel en erg vergelijkbaar met bijvoorbeeld Pim Pam Pet of Tik Tak Boem.
Ik denk dat de makers van P for Pizza hetzelfde dachten en dus vonden dat er iets extra’s bij moest.
Dus maakten ze de spelregels complexer; Je moet eerst de 3 onderste delen van je pizza maken met 3 pizzapunten die je scoort in de groene/makkelijke categorie. Daarna moet je 2 pizzapunten verzamelen in de gele/gemiddelde categorie. En het laatste stuk moet verzameld worden in de rode/pittige categorie.

Wat vinden we van P for Pizza?

Normaal probeer ik in mijn eerste indruk en speluitleg neutraal te blijven, zodat er in de laatste alinea van mijn review echt ruimte is voor mijn mening. Maar hier is dat niet gelukt en kun je dus al een beetje raden welke kant het opgaat.

P for Pizza is niet vernieuwend in het spelidee. Er zijn veel spellen met hetzelfde idee. Het Pizza-thema is naar mijn smaak ondermaats uitgevoerd. De spelregel over welke categorie je op welk moment ‘moet’ kiezen vind ik dubieus. Ik snap het idee, de gedachte erachter (die prima is). Maar naar mijn mening werken partygames over het algemeen het beste zonder complexe regels. Ik vind het dan ook lastig hier iets over te zeggen. Ja, het voegt wat toe, maar tegelijkertijd neemt het ook iets van de actie en spontaniteit weg die juist in een partygame zo belangrijk is.
De doos spreekt over 2-4 spelers; wel wat weinig voor een partygame. Dat is ook helemaal niet zo; Het spel bevat genoeg kaartjes om met meer spelers te spelen en ik zou dan ook aanraden om dit minimaal met 4 personen te spelen.

Wat ook nog een puntje van aandacht is bij P for Pizza is dat de categorieën op de drie zijdes van de driehoek geprint staan. Om goed mee te kunnen spelen, moeten de spelers dus óók goed/snel ondersteboven en zijlings kunnen lezen.

Zelf ben ik helaas dus nogal teleurgesteld in P for Pizza. Ik neem hem niet mee naar de spellenclub en ook Mikolaj is helaas niet enthousiast.
Daarentegen vindt Leonore (4,5) die nu druk bezig is met het leren van letters en de basis van het lezen, dit wel een heel leuk spel. Uiteraard lezen wij de categorieën dan wel nog voor. Voor haar is dit een leuke variatie op pim pam pet.

Conclusie;
Ik heb geleerd dat pizza-punten cirkelsectoren heten én dat partygames, ongeacht de vorm, gewoon echt niet mijn ding zijn.
Wat betreft het spel; P for Pizza kan ongetwijfeld voor leuke momenten zorgen bij het juiste gezelschap, maar verwacht er niet teveel van.

In the partygame P for Pizza, you have to think fast.
Associate as quickly as possible and collect pizzaslices.
Whoever manages to form a complete pizza with his pizzaslices first, wins.
What do we think of P for Pizza? Read it in this review.

Normally I am not at all into party games and am the last one to lift my finger when one needs to be provided with a review.
This time was different; P for Pizza seemed like the perfect game for Mikolaj.
A kind of Pim Pam Pet ‘from the old days’, but with a theme; pizza. The thing Mikolaj loves to eat, preferably every day.

Unfortunately, when I opened P for Pizza, my enthusiasm was immediately dampened.
The “pizzaslices” are not pizzaslices at all, but triangles.
Such a pizza point, meaning the shape, is called a circle sector. I had to look that up as well. Another lesson learned!

A circular sector is a part of the circular surface enclosed by an arc and both rays to the endpoints of that arc.
Source: pandd.nl

So the triangles, which I absolutely cannot call pizzaslices (but will do so in the rest of the review, to keep it readable.), actually do not remotely resemble pizzaslices (apart from the shape, that is). There is no tomato sauce to be discovered, where is the crust? AND what are those worms doing on my pizza?

So much for disappointment, maybe the game plays incredibly fun?

How is P for Pizza played?

The basis of P for Pizza is simple. In the center is a stack of triangular cards. The sides with the categories are face up. On all 3 sides of the triangle lies one card with the letter-side up.
Now it is up to all participants to call out something from one of the category/letter combinations as quickly as possible.
The one who does that first gets the pizza point. The top pizza point of the pile is now flipped over to lie on the empty spot, creating a new letter and 3 new categories.

So far the game is simple and very similar to, say, Pim Pam Pet or Tick Tack Boom.
I think the creators of P for Pizza thought the same thing and thus felt that something extra should be added.
So they made the game rules more complex; First you have to make the 3 bottom parts of your pizza with 3 pizzaslices that you score in the green/easy category. Then you have to collect 2 pizzaslices in the yellow/average category. And the last piece must be collected in the red/spicy category.

What do we think of the game?

Normally I try to remain neutral in my first impression and game explanation, so that there is really room for my opinion in the last paragraph of my review. But here that didn’t work out and so you can already guess a little bit which way it goes.

P for Pizza is not innovative in its game idea. There are many games with the same idea. The Pizza theme is under-executed for my taste. I find the game rule about which category you “should” choose at what time dubious. I get the idea, the thought behind it (which is fine). But in my opinion, party games generally work best without complex rules. So I find it hard to comment on this. Yes, it adds something, but at the same time it also takes away some of the action and spontaneity that is so important in a party game.
The box talks about 2-4 players; not much for a party game. This is not the case at all; the game contains enough cards to play with more players and I would recommend playing with at least 4 people.

Another thing to note about P for Pizza is that the categories are printed on the three sides of the triangle. To play well, players must be able to read upside down and sideways.

So unfortunately, I myself am rather disappointed with P for Pizza. I won’t take it with me to the game club and Mikolaj is unfortunately not enthusiastic either.
In contrast, Leonore (4.5) who is now busy learning letters and the basics of reading, does find this a very fun game. Of course, we still read the categories aloud then. For her, this is a fun variation on pim pam pet.

Conclusion;
I have learned that pizzaslices are called circle sectors AND that party games, regardless of form, are just really not my thing.
As for the game; P for Pizza can undoubtedly provide fun moments with the right company, but don’t expect too much from it.