Polar Panic

In Polar Panic gaan de spelers ijsvissen! Vind twee dezelfde vissen, dan is de vangst voor jou! Maar pas op voor de ijsbeer, Als hij zich laat zien, is het spel voorbij. Polar Panic is een snel reactiespel voor kinderen.

Polar Panic – Een eerste indruk

Polar Panic is een kaartspel dat in een iets groter doosje zit. Niet zo groot dat het onzin is, maar wel zo groot dat je de kaarten (hopelijk) langer mooi houdt.
In het deck vind je voornamelijk kaarten met vissen, maar ook enkele Inuits* en een IJsbeer.
De regels staan gedrukt op één van de kaarten uit het deck. De basis van het spel is simpel. In de regels staan nog wat als-dan voorbeelden, waar ik niet helemaal een helder beeld bij krijg, maar wie weet komen we daar in het spel wel achter.

*In het spel wordt gesproken over Eskimo’s, maar ik gebruik het woord Inuit, omdat ik ooit leerde dat Eskimo ‘politiek incorrect’ is. Het zou een (soort) scheldwoord of opgelegde naam zijn wat “rauw vlees-eter” betekent.
Toen ik Inuit ging googelen leerde ik wel iets nieuws; Inuits zijn namelijk de volken in Canada & Groenland. Je hebt ook nog Iñupiat en Yupik… Weer wat geleerd.

Hoe wordt het gespeeld?

Alle kaarten uit het deck worden met de ijszijde naar boven op tafel verspreid. Let op; het zijn relatief veel kaarten dus je campingtafeltje is waarschijnlijk niet geschikt.
Nu mogen spelers ombeurten een willekeurige kaart op tafel omdraaien. Wanneer een speler 2 dezelfde vissen (op 2 verschillende kaarten) ziet, dan ‘slaat’ hij daarop en mag hij de kaarten houden en op zijn persoonlijke stapel leggen. Tenzij hij het verkeerd heeft gezien. Dan moet hij één van de kaarten van zijn persoonlijke stapel weer gedekt op tafel terug leggen.
Naast de vissen-kaarten zijn er 2 soorten speciale kaarten;
– De Inuit
Wanneer een speler de Inuit draait, mag hij deze kaart houden en aan zijn persoonlijke stapel toevoegen.
Maar de vissen zijn blijkbaar nogal geschrokken van de Inuit, want alle open vissen-kaarten op tafel worden weer naar de ijszijde gedraaid.
– De Ijsbeer
Wanneer de ijsbeer wordt omgedraaid is het spel onmiddellijk afgelopen.

De speler met de meeste kaarten op zijn of haar persoonlijke stapel, wint het spel.

Wat vinden we van Polar Panic?

In eerste instantie was ik wat overweldigd door de hoeveelheid ruimte die Polar Panic op tafel innam. Ik was vooral bang dat Leonore (5,5) misschien niet op de kaarten aan de andere kant van de tafel kon ‘slaan’, omdat haar armen daarvoor te kort waren. Dit bleek gelukkig niet het geval, Je zou er eventueel ook voor kunnen kiezen om met kinderen aan/op de salontafel te spelen, die zijn wat minder breed.
Ik vond de regels wat verwarrend, maar de basis van het spel was duidelijk en dat was genoeg voor een leuk spelletje. Polar Panic moet het wel echt hebben van het enthousiasme en fanatisme van de spelers. Het is een reactiespel, zoals veel kinderspellen, denk bijvoorbeeld aan Tailor Master, waar veel van de lol van het spel in dat snelle reageren en het ‘slaan’ zit. Een groot voordeel aan het spel vind ik dat het zo simpel is dat kinderen het helemaal zelf kunnen spelen. Ze kunnen het zelf klaarleggen, zelf uitleggen en zelf spelen, zonder begeleiding van een volwassene…. Tenminste, als er geen ruzie komt 😉
De Inuits geven een leuke twist aan het spel en het feit dat je nooit weet wanneer het spel gaat eindigen is ook leuk gevonden. Wat mij betreft had er net wel wat meer van dit soort twists in het spel mogen zitten. Of bijvoorbeeld meer vissen die (heel erg) op elkaar lijken. Op het doosje staat 6+, maar Polar Panic kan prima met 5-jarigen gespeeld worden. Mogelijk ook wel met 4-jarigen, maar daarvan heb ik er geen bij de hand om het mee uit te proberen :p

Eindconclusie: Ik zie Polar Panic vooral gespeeld worden door kinderen onderling, of door opa/opa met diens kleinkind. Het is een leuk snel spelletje, maar staat niet bol van de originaliteit of verrassingen. Ik geef Polar Panic een 6,5.

In Polar Panic, players go ice fishing! Find two matching fish, and the catch is yours! But watch out for the polar bear. If he shows up, the game is over. Polar Panic is a fast-paced reaction game for children.

Polar Panic – First impressions

Polar Panic is a card game that comes in a slightly larger box. Not so large that it’s ridiculous, but large enough to (hopefully) keep the cards in good condition for longer.
The deck mainly contains cards with fish, but also a few Inuits* and a polar bear.
The rules are printed on one of the cards in the deck. The basics of the game are simple. The rules include some if-then examples, which I don’t quite understand, but who knows, maybe we’ll figure it out during the game.

*The game refers to Eskimos, but I use the word Inuit because I once learned that Eskimo is “politically incorrect.” It is said to be a (kind of) swear word or imposed name that means “raw meat eater.”

When I googled Inuit, I learned something new: Inuits are the peoples of Canada and Greenland. There are also Iñupiat and Yupik… Learned something new again.

How is it played?

All cards from the deck are spread out on the table with the ice side facing up. Note: there are quite a lot of cards, so your camping table is probably not suitable.
Now players take turns turning over a random card on the table. When a player sees two identical fish (on two different cards), they “slap” them and can keep the cards and place them on their personal pile. Unless they have misread the cards, in which case they must return one of the cards from their personal pile face down to the table.
In addition to the fish cards, there are two types of special cards:
– The Inuit
When a player turns over the Inuit, they may keep this card and add it to their personal pile.
But the fish seem to be quite frightened of the Inuit, because all the open fish cards on the table are turned back to the ice side.
– The Polar Bear
When the polar bear is turned over, the game ends immediately.

The player with the most cards in their personal pile wins the game.

What do we think of Polar Panic?

At first, I was a little overwhelmed by the amount of space Polar Panic took up on the table. I was especially afraid that Leonore (5.5) might not be able to ‘hit’ the cards on the other side of the table because her arms were too short. Fortunately, this turned out not to be the case. You could also choose to play with children on the coffee table, which is a little less wide.

I found the rules a bit confusing, but the basics of the game were clear, and that was enough for a fun game. Polar Panic really depends on the enthusiasm and fanaticism of the players. It is a reaction game, like many children’s games, such as Tailor Master, where much of the fun of the game lies in reacting quickly and ‘hitting’. A big advantage of the game, in my opinion, is that it is so simple that children can play it all by themselves. They can set it up, explain it, and play it themselves, without adult supervision… At least, if there is no arguing 😉
The Inuits add a fun twist to the game, and the fact that you never know when the game will end is also nice. As far as I’m concerned, there could have been a few more twists like this in the game. Or, for example, more fish that look (very) similar to each other. The box says 6+, but Polar Panic can easily be played with 5-year-olds. Possibly also with 4-year-olds, but I don’t have any on hand to try it out :p

Final conclusion: I can see Polar Panic being played mainly by children among themselves, or by grandparents with their grandchildren. It’s a fun, fast-paced game, but it’s not brimming with originality or surprises. I give Polar Panic a 6.5.