Snakers

Dit is een herpublicatie van een review die ik eerder schreef voor bordspelwereld.nl

Snakers is een spel gemaakt voor kinderen, gezinnen en studenten. Een giftige spelervaring!
Het doel is simpel; speel als eerste je hand leeg! Dit doe je door kaartjes aan te leggen aan een slang, in een spel dat een soort combinatie is van Uno, pesten en domino.
Wat vinden wij van Snakers? Dat lees je in deze review.

Snakers – Een eerste indruk

Op Ducosim sprak ik de bedenkers van dit spel; Laurens & Stefan Wittens. Zij vertelden dat zij ook een kinderspel hadden ontwikkeld. De vraag was of er een review geschreven kon worden door iemand die het met kinderen kon spelen en dus ook echt kon beoordelen of het spel leuk is voor kinderen. Dat is geen natuurlijk geen probleem. Bij bordspelwereld proberen we een spel bij de ‘juiste’ reviewer onder te brengen. Dus een kinderspel bij een reviewer met kinderen en een partyspel bij een reviewer met vrienden die wel van een partyspelletjes houden. Zo kwam Snakers dus bij mij terecht, zodat ik het kon spelen met mijn oudste kinderen van 6,5 en bijna 5.

Snakers is ontzettend kleurrijk. De (primaire) kleuren spatten je tegemoet. Bij het openen van het doosje vallen als eerst de ronde kaartjes op. Ik zag nog nooit eerder ronde kaartjes, ze bestaan vast… Maar ik zag ze nog niet eerder! Wat mij verder opviel is dat het doosje wel vrij groot is voor de geringe inhoud.

Hoe wordt het gespeeld?

Allereerst wordt goed afgesproken wat het speelgebied is. Dit is belangrijk omdat dit invloed heeft op het “Gesnaked” worden. Het speelgebied zal in de meeste gevallen de tafel zijn, maar in het geval van een grote tafel kun je bijvoorbeeld afspreken de halve tafel te gebruiken.
Vervolgens wordt de startkaart (een slangenkop) op tafel geplaatst en krijgen alle spelers 7 handkaarten. De overige kaarten worden als pakstapel op tafel geplaatst.
Nu plaatsten spelers ombeurten een kaart in het speelgebied (indien mogelijk). Dit doen zij door overeenkomende kleuren overlappend neer te leggen aan (een van) de laatste kaart(en), zodat er een slang ontstaat. (dat wil zeggen; er mogen geen afslagen/splitsingen gemaakt worden).

Naast de standaard kaarten (met een S in het midden) zijn er ook slangenkop- en slangenstaartkaarten. Met een slangenkop kun je een nieuwe slang beginnen. Met een slangenstaart kun je een slang op tafel afmaken. Wanneer je dit doet, moeten de andere spelers 2 kaarten pakken.
Daarnaast zijn er ook sissende kaarten (pestkaarten). Hiervan zijn er 9 verschillende, ik verschillende hoeveelheden. Voorbeelden van sissende kaarten zijn; de volgende speler moet 2 kaarten pakken, de volgende speler moet een beurt overslaan of je kunt een sissende kaart blokkeren.

Zoals eerder gezegd is het bepaalde speelgebied belangrijk voor het spel. Wanneer het namelijk zo is dat een speler geen kaart meer kan plaatsen omdat hij of buiten het speelgebied geraakt, dan wel een andere slang zou aanraken, is hij “gesnaked”. In dat geval moet de speler 5 kaarten pakken.

Wat vinden wij van Snakers?

Snakers wordt in de basis gepromoot als een kinderspel, zo hebben wij hem ontvangen en gespeeld.
In de handleiding staat ook een ‘jonge spelers variant’. Deze zegt te spelen zonder de effecten van de sissende kaarten.
Deze variant hebben wij niet gespeeld, omdat dat ons niet zo leuk leek. Wij kozen ervoor om wel met sissende kaarten te spelen, maar ze te selecteren. Dus speelden wij het spel met 4 verschillende sissende kaarten in plaats van 9. Dit was voor de kinderen goed te overzien.
Het uitleggen van “gesnaked” zijn gaf wel wat moeilijkheid bij de kinderen. Ze snappen wel dat je geen kaarten mag plaatsen als het eind van de tafel bereikt is of als je een andere slang aan zou raken. Maar wanneer een andere speler dan precies gesnaked is, dat vinden ze lastig te begrijpen.
Met de aanpassing van het selecteren van de sissende kaarten en ondanks het niet helemaal begrijpen van het “gesnaked zijn” hebben de kinderen wel plezier beleefd aan dit spel. Vooral Mikolaj (6,5) was ontzettend fanatiek en vond het vooral leuk om ons kaarten in ons maag te splitsen door sissende kaarten te spelen. (In het ‘volledige’ spel kun je ook sissende kaarten blokkeren of terugkaatsen, maar deze hebben wij eruit gelaten).
Hij won het spel dan ook glansrijk. De meespelende volwassenen hebben er plezier in gehad elkaar dwars te zitten.
Snakers is een grappige combinatie tussen pesten en domino. In eerste instantie had ik daarover mijn twijfels; konden ze zelf niets nieuws bedenken? Maar
eigenlijk maakt de combinatie het juist een best origineel spel.
Toch vind ik Snakers lastig te beoordelen. Ik heb inmiddels al best wat kinderspellen mogen reviewen en het blijkt een wankel evenwicht; Een spel is al snel te saai en simpel, of juist té complex.
De 2 variaties die in het regelboekje staan van Snakers vallen in die 2 categorieën; De variant voor jonge kinderen is eigenlijk alleen leuk voor (jonge) kleuters. (Hoewel het “gesnaked zijn” dan nog steeds best lastig uitleggen is). De ‘volledige’ versie van het spel is voor kinderen té complex.
Maar, het spel leent zich uitstekend voor creatieve oplossingen. Bijvoorbeeld zoals wij deden, het verwijderen van sommige ‘pestkaarten’. Maar je zou er ook voor kunnen kiezen om het “Gesnaked zijn” te elimineren door op de vloer te spelen en/of af te spreken dat alle slangen alleen in een rechte lijn gelegd mogen worden.

Snakers is a game made for children, families and students. A toxic gaming experience!

The goal is simple: be the first to empty your hand! You do this by adding cards to a snake in a game that is a combination of Uno, pester and dominoes.

What do we think of Snakers? You can read all about it in this review.

Snakers – A first impression

I spoke to the creators of this game, Laurens & Stefan Wittens, at Ducosim. They told me they had also developed a children’s game. The question was whether a review could be written by someone who could play it with children and therefore really judge whether the game is fun for children. That is not a problem at all. At bordspelwereld.nl, we try to match a game with the ‘right’ reviewer. So a children’s game with a reviewer who has children, and a party game with a reviewer who has friends who like to play party games. That’s how Snakers ended up with me, so that I could play it with my oldest children, aged 6.5 and almost 5.

Snakers is incredibly colorful. The (primary) colors splash right at you. When you open the box, the first thing you notice are the round cards. I had never seen round cards before, I’m sure they exist… But I had never seen them before! What else struck me is that the box is quite large for its small contents.

How do you play?

First of all, it is agreed upon what the playing area is. This is important because it influences how the cards are laid out. In most cases, the playing area will be the table, but if the table is large, you could agree to use half the table, for example.

Then the starting card (a snake head) is placed on the table and all players receive seven cards. The remaining cards are placed on the table as a draw pile.

Now players take turns placing a card in the playing area (if possible). They do this by placing matching colors overlapping (one of) the last card(s), so that a snake is created. (That means; no turns/forks can be made).

In addition to the standard cards (with an S in the middle), there are also snake head and snake tail cards. With a snake head you can start a new snake. With a snake tail you can finish a snake on the table. When you do this, the other players must take 2 cards.

There are also hissing cards (nasty cards). There are nine different ones, in various quantities. Examples of hissing cards are: the next player must take two cards, the next player must skip a turn or you can block a hissing card.

As mentioned earlier, the playing area is important for the game. If a player can no longer place a card because he or she has moved outside the playing area or would touch another snake, he or she is “snaked”. In that case, the player must draw 5 cards.

What do we think of Snakers?

Snakers is basically promoted as a children’s game, which is how we received it and played it.

The manual also includes a ‘young players variant’. This says to play without the effects of the hissing cards.

We did not play this variant because we did not find it very fun. We chose to play with hissing cards, but to select them. So we played the game with 4 different hissing cards instead of 9. This was manageable for the children.

Explaining what it means to be “snaked” did cause some difficulty with the children. They do understand that you are not allowed to place cards if you have reached the end of the table or if you would touch another snake. But when another player has exactly “snaked” them, they find that difficult to understand.

With the adjustment of selecting the hissing cards and despite not fully understanding the concept of being “snaked”, the children did enjoy this game. Mikolaj (6.5) in particular was extremely fanatical and especially liked making our stomachs churn by playing hissing cards. (In the ‘full’ game, you can also block or deflect hissing cards, but we left these out).

He therefore won the game hands down. The adults playing also enjoyed annoying each other.

Snakers is a funny combination of bullying and dominoes. At first I had my doubts about it; couldn’t they think of something new themselves? But

actually the combination makes it a rather original game.

Still, I find Snakers difficult to judge. I have already had the opportunity to review quite a few children’s games and it turns out to be a delicate balance; a game is easily too boring and simple, or too complex.

The two variations in the Snakers rulebook fall into those two categories. The version for young children is really only fun for (young) toddlers (although explaining what it means to be “snaked” is still quite difficult). The “full” version of the game is too complex for children.

However, the game lends itself perfectly to creative solutions. For example, as we did, removing some of the ‘bully cards’. But you could also choose to eliminate being ‘snaked’ by playing on the floor and/or agreeing that all snakes may only be laid in a straight line.